Karitoriki

Wydaje mi się, z mojego osobistego punktu widzenia, że równie dobrze można "rozwijać kreskę" pracując nad tym, co już zostało zaczęte. Komiks nie musi być spójny wizualnie w 100%, w wielu przypadkach właśnie widać postęp artysty w miarę jak postępuje jego praca nad jednym projektem (co zawsze zostaje docenione przez czytelnika i właśnie tak autor daje się lepiej poznać). Zwłaszcza jeżeli cała historia jest już przemyślana i ma zająć nie więcej jak 5 rozdziałów!
Nie wspominając o tym, że nie ma nic gorszego dla czytelnika jak zobaczyć, że historia została "wstrzymana". Nie chcę zabrzmieć dramatycznie, ale to coś jakby zawieść zaufanie czytelnika :3
No nic to, po prostu chciałam powiedzieć, że jako czytelnik wcale nie chcę przeczytać komiksu "zdecydowanie lepszego zarówno pod względem kreski jak i fabuły", chcę przeczytać "Karitoriki" w całości. BAAAM!

Też z chęcią dodam coś od siebie, zacznę może od niedociągnięć, żeby pochwały zostawić na koniec.
Zgadzam się z przedmówczynią - to co najbardziej raziło mnie przy czytaniu komiksu to scena z wyszukiwaniem informacji w internecie. Dodatkowo jest tutaj błąd logiczny - skoro wyszukiwarka nie znalazła niczego o "dziewczynie z kapturem" to jakim cudem znalazła jeszcze bardziej zawężoną frazę taką jak "dziewczyna z kapturem, nieśmiertelność". Myślę, że można było lepiej z tego wybrnąć jakąś bardziej prawdopodobną sytuacją w stylu: znajomi głównego bohatera przesyłają sobie i jemu link do strony o dziewczynie poprzez media społecznościowe. Generalnie jest to problem większości komiksów psychologicznych celujących w mroczne, budzące grozę klimaty, że należy w nich konstruować w miarę możliwości prawdopodobną historię, bo inaczej klimat gęstości i mroku siada.
Tak jak już kiedyś wspominałem, pomysł ze stroną internetową wydaje mi się bardzo (może aż za bardzo) oczywistym odniesieniem do Death Note'a i strony poświęconej Kirze (nawet jej design jest dość podobny). Z tego względu, że sam również rysuję wiem, jak ciężko jest czasem uwolnić się od podświadomych inspiracji dziełami, które kochamy. Pamiętaj żeby te dzieła zawsze stanowiły tylko bazę, punkt wyjścia do stworzenia zupełnie nowej historii czy sceny c:

Teraz do sedna: Twój komiks bardzo przypadł mi do gustu, a jest to dość spory komplement, bo zwykle mroczne emo-historie o życiu, śmierci i samobójstwach nie należą do moich ulubionych. Bardzo pozytywnie zaskoczyłeś mnie swoimi rysunkami, są dopracowane, większość kadrów ma tło, które jest narysowane zgodnie z zasadami perspektywy. Podoba mi się też, że korzystasz z bardzo szerokiej palety ujęć, np. przedstawiając z pozoru statyczną scenę siedzenia przed komputerem rysujesz dużo kadrów z różnych punktów widzenia co sprawia, że ten fragment jest jednym z atrakcyjniejszych. Podsumowując: zaciekawiłeś mnie na tyle, że z niecierpliwością będę oczekiwał na to co będzie dalej. Tak trzymaj! c:

Witam serdecznie!
Przeczytałam wrzucone rozdziały, a teraz wypadałoby napisać parę słów.
Pomysł uważam za intrygujący i dość ciekawy. Na razie wiele o fabule nie można powiedzieć, bo w sumie jeszcze zbyt dużo o niej nie wiadomo. Czekam na dalszy rozwój akcji. :)

Mam jednak parę zastrzeżeń do treści. O ile sama w sobie nie jest zła, niektóre sformułowania mi nie pasują. Uważam, że można by wprowadzić kilka drobnych poprawek.

Przykładowo:
1) Strona siódma - „Chwilę po tym dziwnym zdarzeniu byłem już z powrotem”. Wiadomo, że chodzi o dom, ale jest to dziwnie napisane. Ja bym usunęła „z powrotem”, a na końcu dodała „w domu”.

2) Strona dwunasta - Po wpisaniu w wyszukiwarkę internetową „dziewczyna w kapturze” nie znaleziono żadnej strony. To trochę niemożliwe :P Przecież istnieje wiele stron, które pasują do tej frazy. (Google mówi około 274 000 wyników)

Mam nadzieje, że nie wyszłam na czepialską. :)

Zakończenie drugiego rozdziału trochę straszne. Podejrzewam, że Haname postąpił tak, bo przypomniał sobie słowa dziewczyny „kluczem do oszukania jest śmierć”. Mogło chodzić jej o dokonanie morderstwa.

Ogólnie mi się podoba. Na razie daję 8/10. Zobaczymy jak się rozwinie. Czekam na ciąg dalszy.

Pozdrawiam,
M.